Παναγιώτης Βαμβακάς MD PhD       
        Γενικός Χειρουργός

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ

ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΑ

Η θυρεοειδίτιδα είναι φλεγμονή του θυρεοειδούς αδένα. Ο όρος θυρεοειδίτιδα περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα  με διαφορετικές κλινικές εικόνες και συμπτώματα, οι οποίες έχουν κοινό σημείο την φλεγμονώδη αντίδραση του θυρεοειδή αδένα (βλέπε πίνακα). Είναι η απάντηση του θυρεοειδή σε διάφορα φλεγμονώδη ερεθίσματα, το οποία μπορεί να είναι εξωγενή (μικρόβια ή ιοί) ή ενδογενή (αυτοάνοσα).

ΕΙΔΟΣ
ΑΙΤΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ
Θυρεοειδίτιδα
Hashimoto
Αυτοάνοση  υποθυρεοειδισμός, υπερθυρεοειδισμός U/S Θυρ.  θυρ.ορμόνες και αντισωμάτα
  υποθυρεοειδισμός
Υποξεία θυρεοειδίτιδα (de Quervain) Ιογενής Πόνος στο θυρεοειδή, υπερθυρεοειδισμός, υποθυρεοειδισμός U/S Θυρ.  θυρ.ορμόνες και αντισωμάτα , ΤΚΕ, καθήλωσης Ι-131 φ/κος σε 1-1,5 χρόνο,
5%  υποθυρεοειδισμός
Αφανής (σιωπηλή) θυρεοειδίτιδα  Αυτοάνοση   Υπερθυρεοειδισμός, υποθυρεοειδισμός U/S Θυρ.  θυρ.ορμόνες και αντισωμάτα , καθήλωση Ι-131 φ/κος σε 1-1,5 χρόνο,
20% υποθυρεοειδισμός
Επιλόχεια θυρεοειδίτιδα  Αυτοάνοση ασθένεια Υπερθυρεοειδισμός, υποθυρεοειδισμός U/S Θυρ.  θυρ.ορμόνες και αντισώματα , καθήλωση Ι-131 (όχι σε θηλασμό) φ/κος σε 1-1,5 χρόνο,
20% υποθυρεοειδισμός
Θυρεοειδίτιδα από φάρμακα Αμιοδαρόνη,
 Λίθιο,
Ιντερφερόνη
Υπερθυρεοειδισμός ή υποθυρεοειδισμός U/S Θυρ.  θυρ.ορμόνες και αντισώματα στη διάρκεια λήψης του φαρμάκου
Θυρεοειδίτιδα από ακτινοβολία ραδ.. ιώδιο Ι-131 ή ακτινοβολία στο  τράχηλο υπερθυρεοειδισμός, υποθυρεοειδισμός U/S Θυρ.  θυρ.ορμόνες και αντισωματα  υπερθυρεοειδισμός, υποθυρεοειδισμός
Θυρεοειδίτιδα Riedel Αυτοάνοση
Ίνωση, υποθυρεοειδισμός, πιεστικά φαινόμενα στη τραχεία U/S Θυρ. θυρ.ορμόνες και αντισώματα , IgG4  άμεση χειρουργική επέμβαση
Οξεία πυώδης θυρεοειδίτιδα Βακτηριδιακής ή λοιμώδους αιτ. Πόνος στο θυρεοειδή  κακουχία ήπιος υποθυρεοειδισμός U/S Θυρ.  θυρ.ορμόνες και αντισώματα , καθήλωση Ι-131,   FNA υποχωρεί με την αντιβίωση, μπορεί να προκαλέσει σοβαρή λοίμωξη


ΥΠΟΞΕΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΑ

Η υποξεία θυρεοειδίτιδα παρουσιάζεται συνήθως τους καλοκαιρινούς μήνες και περιγράφηκε αρχικά από τον Fritz De Quervain  Συμπτώματα: Το σύνηθες σύμπτωμα της υποξείας θυρεοειδίτιδας είναι πόνος και ευαισθησία του θυρεοειδούς,  στο 90% των ασθενών. Η ένταση του πόνου ποικίλει από μια ασαφή ενόχληση στο κατώτερο τμήμα της πρόσθιας πλευράς του λαιμού , που χειροτερεύει όταν καταπίνετε ή γυρίζετε το κεφάλι από τη μία πλευρά στην άλλη,που μπορεί να αντανακλά προς τη γωνία της κάτω γνάθου ή και το αυτί.  Ο πυρετός φθάνει έως 40 βαθμούς και συνοδεύεται από νυκτερινούς ιδρώτεςκαταβολή, αδυναμία, και πόνους στα οστά. Στην κλινική εξέταση ο αδένας ψηλαφάται διογκωμένος, από τη μία ή και τις δύο πλευρές, είναι δε τόσο ευαίσθητος ώστε ο ασθενής να μην ανέχεται ούτε απλή ψηλάφηση.Ο ασθενής μπορεί να παρουσιάζει αρχικά σημεία παροδικού υπερθυρεοειδισμού, ο οποίος οφείλεται στην έκχυση στην κυκλοφορία των αποθηκευμένων θυρεοειδικών ορμονών, από την καταστροφή των θυρεοειδικών κυττάρων. Στην συνέχεια, όσο περνάει η οξεία φάση της φλεγμονής της νόσου είναι δυνατόν να παρουσιασθεί συμπτωματολογία υποθυρεοειδισμού, που οφείλεται στην εξάντληση των θυρεοειδικών ορμονών από τον αδένα, από την προηγηθείσα καταστροφή των θυρεοειδικών κυττάρων. Τέλος, η θυρεοειδική λειτουργία αποκαθίσταται στο φυσιολογικό μετά από λίγους μήνες.Τι την προκαλεί: Η νόσος πιθανώς είναι ιογενούς αιτιολογίας,  πιθανόν από αδενοϊούς ή Coxsackie που παρουσιάζονται αντίστοιχα τους θερμούς μήνες.

Θεραπεία: Αντιμετώπιση της φλεγμονής και του πόνου, αντιμετώπιση των υπερθυρεοειδικών συμπτωμάτων στην οξεία φάση και αντιμετώπιση ενός πιθανού υποθυρεοειδισμού στη φάση της αποδρομής.Συνήθως χορηγείται αρχικά κορτιζόνη από το στόμα για περίπου 20 μέρες, ή καλύτερα ενδοφλεβίως για 4 μέρες. Κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η έφοδος με κορτιζόνη περιορίζει πολύ πιο αποτελεσματικά τη φλεγμονή στα αρχικά στάδια με αποτέλεσμα περισσότερος θυρεοειδής να παραμείνει υγιής και έτσι να περιοριστούν οι πιθανότητες να παρουσιαστεί υποθυρεοειδισμός στη φάση της αποδρομής. Εάν ο πόνος και ο πυρετός έχουν ήπια διαδρομή, η κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί με μικρές δόσεις αντιφλεγμονωδών ή ασπιρίνης.Περίπου 25% των ασθενών θα υποτροπιάσουν περί το τέλος αυτής της αρχικής φάσης, οπότε επαναλαμβάνεται η αρχική θεραπεία.Τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού της αρχικής φάσης, αντιμετωπίζονται με βήτα-αναστολείς (β-blockers) όπως προπρανολόλη. Αντιθυρεοειδικά φάρμακα δεν χορηγούνται, διότι ο υπερθυρεοειδισμός δεν οφείλεται σε αυξημένη σύνθεση θυρεοειδικών ορμονών, αλλά σε απελευθέρωση τους στην κυκλοφορία από την καταστροφή των θυρεοειδικών κυττάρων.Στην αποδρομή, αν η φλεγμονή δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα και αποτελεσματικά, είναι δυνατόν να έχουμε την υποθυρεοειδική φάση που είναι παροδική, και συνήθως χορηγούμε για λίγους μήνες Τ4 για να βοηθήσουμε τον οργανισμό μέχρι να αποκατασταθεί η πλήρης λειτουργία του θυρεοειδούς.

ΣΙΩΠΗΛΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΑ

Η αφανής θυρεοειδίτιδα χαρακτηρίζεται από παροδικό υπερθυρεοειδισμό που ακολουθείται από υποθυρεοειδισμό. Είναι παρόμοια με την υποξεία θυρεοειδίτιδα, δε συνοδεύεται όμως από πόνους, νυκτερινούς ιδρώτες, γενική καταβολή, αδυναμία, και πόνους στα οστά και έχει ολοφάνερα διαφορετικό αίτιο.
Η αφανής θυρεοειδίτιδα είναι αυτοπεριοριζόμενη με την υπερθυρεοειδική φάση να επιμένει για ένα με τρεις μήνες. Συνήθως στο 80% αποκαθίσταται στη συνέχεια η φυσιολογική θυρεοειδική λειτουργία ή εξελίσσεται στο 20% σε υποθυρεοειδισμό. Συμπτώματα: Στην αφανή θυρεοειδίτιδα, πρώτα θα εμφανιστούν συμπτώματα ήπιου υπερθυρεοειδισμού. Μπορεί να παρατηρήσουμε πιο γρήγορο παλμό της καρδιάς, ελαφριά νευρικότητα, μερική απώλεια βάρους και αυξημένη εφίδρωση. Ο θυρεοειδής αδένας θα είναι μέτρια διογκωμένος.
Τι την προκαλεί: Η αφανής θυρεοειδίτιδα φαίνεται να συνδέεται με τη θυρεοειδίτιδα Hashimoto

Θεραπεία: Βραχυπρόθεσμη θεραπεία είτε με προπρανολόλη στην υπερθυρεοειδική φάση, είτε με Τ4 στην υποθυρεοειδική φάση θα εξαρτηθεί από το βαθμό της ενόχλησης και τη πορεία της νόσου.

ΕΠΙΛΟΧΕΙΑ ΘΥΡΕΟΙΔΙΤΙΔΑ

Η επιλόχεια θυρεοειδίτιδα παρουσιάζεται 3-6 μήνες μετά το τοκετό. Τα συμπτώματα η πορεία και η θεραπεία είναι αντίστοιχες της σιωπηλής θυρεοειδίτιδας.


ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΑ (Hashimoto )

Η αυτοάνοσος θυρεοειδίτιδα HASHIMOTO ή λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα είναι η πιο συχνή θυρεοειδίτιδα. Σε αυτή την περίπτωση ο οργανισμός αντιλαμβάνεται από λάθος ότι πρέπει να απορρίψει-αποβάλλει τον θυρεοειδή αδένα, με τον ίδιο τρόπο που θα προσπαθούσε να αποβάλλει ένα μεταμοσχευμένο νεφρό ή μια καρδιά μετά από μεταμόσχευση. Σε αυτή την περίπτωση το ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού, συνήθως λόγω κληρονομικότητας, φτιάχνει αντισώματα για να καταπολεμήσει το θυρεοειδή. Αυτό με τον καιρό μπορεί να οδηγήσει σε υπολειτουργία του αδένα και να χρειαστεί θεραπεία.  Είναι η πιο συχνή αιτία υποθυρεοειδισμού σε παιδιά και ενήλικες και είναι πιο συχνή σε γυναίκες παρά σε άνδρες.Συμπτώματα: Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto συνήθως δεν έχει κανένα σύμπτωμα. Δεν προκαλεί πόνο ή ενόχληση στο θυρεοειδή. Η φλεγμονή ξεκινάει αργά και δεν δίνει συμπτώματα παρά μόνο αν διαπιστωθεί κάποια διόγκωση του αδένα ή κάποια συμπτώματα υπολειτουργίας του. Σπανιότερα, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto μπορεί να εκδηλωθεί με συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού (Ηashitoxicosis) και να οφείλεται σε απλή συνύπαρξη νόσου του Graves ή να αποτελεί την αρχική της κλινικής εκδήλωσης, και σε διάστημα λίγων εβδομάδων θα μεταπέσει σε υποθυρεοειδισμό. Πολύ σπανιότερο είναι τα αντίθετο φαινόμενο, δηλαδή η υποχώρηση του υποθυρεοειδισμού και η ανάπτυξη υπερθυρεοειδισμού. Τι την προκαλεί: Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα παράλληλα με τη φλεγμονή του θυρεοειδούς.

Θεραπεία: Θεραπεία χρειάζεται μόνο σε περίπτωση που υπάρχει υπολειτουργία του θυρεοειδούς ή διόγκωση του αδένα. Η θεραπεία συνίσταται στη χορήγηση Τ4 σε δόση υποκατάστασης


ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΑ RIEDEL 

Ονομάστηκε προς τιμήν του Bernhard Moritz Carl Ludwig Riedel (1846 - 1916) που πρώτος αναγνώρισε αυτή τη μορφή θυρεοειδίτιδας το 1883 Είναι σπάνια μορφή θυρεοειδίτιδας που παρουσιάζεται σαν σκληρή μάζα στην περιοχή του αδένος με εκσεσημασμένη ίνωση και χρόνια φλεγμονή γύρω και μέσα στον αδένα. Απαντάται κυρίως σε γυναίκες μέσης ηλικίας. Οι λειτουργικές δοκιμασίες του θυρεοειδούς, η ΤΚΕ και τα αντιθυρεοειδικά αντισώματα είναι φυσιολογικά αλλά το σπινθηρογράφημα δείχνει εκτεταμένες ψυχρές εστίες αντίστοιχα με τις προσβλημένες περιοχές. Η χειρουργική αντιμετώπιση απαιτείται για την αντιμετώπιση αποφρακτικών φαινομένων της τραχείας και του οισοφάγου. Συμπτώματα: Χαρακτηρίζεται από εκτεταμένη ίνωση του αδένα, ο οποίος ψηλαφίζεται σκληρός, πετρώδους σύστασης και καθηλωμένος στους παρακείμενους ιστούς. Μπορεί να συνοδεύεται από πιεστικά τοπικά φαινόμενα, όπως βρόγχος φωνής, διήθηση του λαρυγγικού νεύρου και δυσφαγία. Συνυπάρχει υποθυρεοειδισμός σε ποσοστό 30%.
Τι την προκαλεί: Θεωρείται ότι είναι μια μορφή αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας, ινώδης παραλλαγή της Hashimoto.

Θεραπεία: Η θεραπεία αποσκοπεί στη ανακούφιση των συμπτωμάτων. Αν υπάρχει υποθυρεοειδισμός χορηγείται Τ4. Αν υπάρχουν έντονα πιεστικά φαινόμενα απαιτείται χειρουργική αφαίρεση του ισθμού ή όλου του θυρεοειδούς.

ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΑ ΑΠΟ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ

Η θυρεοειδίτιδα εξ ακτινοβολίας παρουσιάζεται μετά τη λήψη θεραπευτικού ραδιενεργού ιωδίου (Ι-131) ή εξωτερικής ακτινοβολίας στη περιοχή του τραχήλου. Η έκταση της βλάβης του θυρεοειδούς εξαρτάται από τον τύπο και τη δόση της ακτινοβολίας.
Θεραπεία με ραδιοϊσότοπα: Η θεραπευτική χορήγηση του ραδιενεργού ιωδίου-131 για τη θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού ή του καρκίνου του θυρεοειδούς, μπορεί να προκαλέσει οξέα φλεγμονώδη φαινόμενα με πόνο και ευαισθησία του θυρεοειδούς καθώς και συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού. Τα φαινόμενα εκδηλώνονται την πρώτη εβδομάδα μετά τη λήψη του ραδιενεργού ιωδίου και διαρκούν 3-4 εβδομάδες. Η χορήγηση του ραδιενεργού ιωδίου δεν προκαλεί ανάπτυξη καρκίνου του θυρεοειδούς, διότι η νέκρωση των θυρεοειδικών κυττάρων δεν επιτρέπει τη κακοήθη εξαλλαγή.
Εξωτερική ακτινοβολία: Η εξωτερική ακτινοβολία στη περιοχή του τραχήλου μπορεί να προκαλέσει βρογχοκήλη, καρκίνο του θυρεοειδούς, υποθυρεοειδισμό και νόσο του Graves. Καρκίνος παρουσιάζεται με αυξημένη συχνότητα σε άτομα στα οποία χορηγήθηκε κατά την παιδική ηλικία ακτινοβολία για τη θεραπεία διόγκωσης του θύμου, υπερτροφικών αμυγδαλών ή ακμής. Οι θεραπείες αυτές δε χρησιμοποιούνται πλέον.
Ασθενείς με νόσο του Hodgkin's, οι οποίοι υποβάλλονται σε θεραπεία με ακτινοβολία, παρουσιάζουν αυξημένη συχνότητα προβλημάτων θυρεοειδούς έως και 25 χρόνια μετά την θεραπεία. Οι ασθενείς αυτοί παρουσιάζουν σε μεγαλύτερη συχνότητα από το γενικό πληθυσμό καρκίνο του θυρεοειδούς, νόσο του Graves και υποθυρεοειδισμό.

ΟΞΕΙΑ ΠΥΩΔΗΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΑ

Δεν είναι συχνή και παρουσιάζεται ξαφνικά με πόνο στον τράχηλο, δυσκολία στην κατάποση, κακουχία, πυρετό και ρίγος. Ο θυρεοειδούς αδένα διογκώνεται, είναι θερμός και επώδυνος κατά την ψηλάφηση. Ο ασθενής δεν μπορεί να γείρει το λαιμό του προς τα πίσω και κάθεται με το κεφάλι προς τα εμπρός για να ελαττωθεί η πίεση στον θυρεοειδή αδένα. Τα συνηθέστερα παθογόνα μικρόβια είναι ο σταφυλόκοκκος, ο στρεπτόκοκκος, το κολοβακτηρίδιο, ο πνευμονιόκοκκος και η σαλμονέλα. Οι εργαστηριακές εξετάσεις δείχνουν αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια, με αυξημένα πολυμορφοπύρηνα και αυξημένη καθίζηση ενώ οι τιμές Τ3 και Τ4 είναι φυσιολογικές. Η φλεγμονή μπορεί να εξελιχθεί σε απόστημα του θυρεοειδούς οπότε απαιτείται χειρουργικός καθαρισμός και παροχέτευση της περιοχής.

Θεραπεία: Η θεραπεία κατά κανόνα είναι η χορήγηση του κατάλληλου αντιβιοτικού. Χειρουργικός καθαρισμός και παροχέτευση απαιτείται σε περίπτωση αποστήματος.


ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ BETHESDA ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΤΤΑΡΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ FNA ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ

διαβάστε περισσότερα...


Παναγιώτης Βαμβακάς Γενικός Χειρουργός

Βρογχοκήλη

Ο θυρεοειδής μπορεί να αυξηθεί σε μέγεθος πολύ περισσότερο από το φυσιολογικό και η διόγκωση αυτή λέγεται βρογχοκήλη. Αυτό συμβαίνει όταν ο θυρεοειδής δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις ανάγκες του οργανισμού ή όταν υπάρχει έλλειψη ιωδίου. Απλή βρογχοκήλη λέγεται αν ο θυρεοειδής εξακολουθεί να λειτουργεί φυσιολογικά. Οζώδης βρογχοκήλη λέγεται αν εκτός από τη διόγκωση συνυπάρχουν και όζοι. Η βρογχοκήλη μπορεί να συνοδεύει είτε τον υπερθυρεοειδισμό είτε τον υποθυρεοειδισμό. Επειδή η λειτουργία του θυρεοειδούς στην απλή βρογχοκήλη είναι φυσιολογική δεν πρόκειται να αντιληφθείτε κάποιο ιδιαίτερο σύμπτωμα παρά μόνο ένα φούσκωμα στο λαιμό στο μέρος του θυρεοειδούς.

Υποθυρεοειδισμός

  • Αναιμία
  • Άπνοια ύπνου, ροχαλητό
  • Απώλεια μαλλιών
  • Αύξηση βάρους
  • Βραδυκαρδία
  • Βραχνάδα φωνής
  • Διαταραχές μνήμης
  • Διαταραχές περιόδου
  • Διαταραχές προσοχής
  • Διόγκωση θυρεοειδούς
  • Δυσκοιλιότητα
  • Εύθραυστα νύχια
  • Κόπωση
  • Μειωμένα αντανακλαστικά
  • Μελαγχολία
  • Μυϊκοί πόνοι, κράμπες
  • Ξηρό δέρμα
  • Υπογονιμότητα
  • Υψηλή χοληστερίνη
  • Χαμηλή θερμοκρασία σώματος

υπερθυρεοειδισμός

  • Απώλεια βάρους
  • Αυξημένη εφίδρωση
  • Αύξηση κενώσεων
  • Αύξηση όρεξης
  • Δέρμα λιπαρό, θερμό, λείο και λεπτό
  • Διαταραχές περιόδου
  • Διαταραχές ύπνου
  • Διόγκωση θυρεοειδούς
  • Δυσανεξία θερμότητας
  • Εκδηλώσεις πανικού
  • Εξόφθαλμος
  • Μυϊκή αδυναμία
  • Νευρικότητα
  • Οστεοπόρωση
  • Ταχυκαρδία αρρυθμία
  • Τριχόπτωση
  • Τρόμος χεριών

καρκίνος θυρεοειδούς

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς συνήθως μπορεί να διαγνωστεί με  βιοψία του όζου με τη λεπτή βελόνα. Στους ασθενείς που η βιοψία είναι είτε ύποπτη, είτε ασαφής, ο θυρεοειδής αφαιρείται χειρουργικά. Οι δύο πιο συχνοί τύποι καρκίνου του θυρεοειδούς, ο θηλώδης (75%) και ο θηλακιώδης (15%) είναι καλής πρόγνωσης και έχουν μερικά κοινά χαρακτηριστικά και παρόμοια θεραπεία.  Όταν η κατάλληλη θεραπεία ξεκινήσει σε σχετικά πρώιμο στάδιο, περισσότεροι από 90% των ασθενών θα θεραπευτούν από αυτούς τους καρκίνους. Οι άλλοι τύποι είναι το μυελοειδές (7%) και το αναπλαστικό καρκίνωμα (3%).


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΜΒΑΚΑΣ MD PhD

ΓΕΝΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

ορμόνες θυρεοειδούς

Ο θυρεοειδής παράγει βασικά δύο ορμόνες, τη θυροξίνη ή Τ4 με τέσσερα άτομα ιωδίου, και τη τριιωδοθυρονίνη ή Τ3 με τρία άτομα ιωδίου. Οι δύο αυτές ορμόνες εκκρίνονται στο αίμα και μεταφέρονται σε όλα τα κύτταρα του σώματος μας. Τα κύτταρα του θυρεοειδούς είναι τα μόνα κύτταρα του ανθρώπινου σώματος που έχουν την ικανότητα να δεσμεύουν ιώδιο από την κυκλοφορία.

Τη ποσότητα των θυρεοειδικών ορμονών που παράγονται από το θυρεοειδή ελέγχει η υπόφυση, ένας ενδοκρινής αδένας μεγέθους στραγαλιού που βρίσκεται στο κέντρο του κρανίου στη βάση του εγκεφάλου.
Ο αδένας αυτός φτιάχνει μία ορμόνη που λέγεται θυρεοειδοτρόπος ή TSH την οποία διοχετεύει μέσω της κυκλοφορίας του αίματος στο θυρεοειδή για να δώσει ένα μήνυμα στο θυρεοειδή ότι το σώμα μας χρειάζεται μεγαλύτερη ή μικρότερη ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών. Σε γενικές γραμμές τα επίπεδα της TSH στο αίμα αυξάνονται όταν δεν υπάρχουν αρκετές ποσότητες θυρεοειδικών ορμονών και ελαττώνονται όταν υπάρχει υπερεπάρκεια.

δράση θυρεοειδικών ορμονών:

  1. Προάγουν την ωρίμανση του σκελετού και του εγκεφάλου του εμβρύου 
  2. Αύξηση του βασικού μεταβολισμού
  3. Αύξηση του ρυθμού και της συσταλτικότητας της καρδιάς
  4. Αύξηση της κινητικότητας του εντέρου
  5. Αύξηση της αποδόμησης των οστών
  6. Αύξηση του σακχάρου και ελάττωση της χοληστερίνης του αίματος




Θυρεοειδής και κληρονομικότητα

Τα προβλήματα του θυρεοειδούς είναι πολύ συχνά στον ελληνικό πληθυσμό, αλλά και γενικότερα στη περιοχή της μεσογείου. Πολλές έρευνες έχουν επικεντρώσει στην ανακάλυψη των γενετικών παραγόντων που είναι υπεύθυνοι για την αυξημένη εκδήλωση νοσημάτων θυρεοειδούς σε συγγενείς ή σε άτομα με κοινό τόπο καταγωγής.Σε οικογένειες που κάποιος παρουσιάζει πρόβλημα θυρεοειδούς, έχει παρατηρηθεί ότι αν ελεγχθούν και τα άλλα άτομα όπως γονείς αδέλφια ή παιδιά θα βρεθούν αρκετοί με παρόμοια προβλήματα.  Τα σκήπτρα διεκδικούν οι περιοχές της Αρκαδίας, της Καρδίτσας και της Ηπείρου, χωρίς όμως να μένουν πίσω τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και η Κρήτη.Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι αν κάποιος πάσχει από κάποια διαταραχή του θυρεοειδούς, κάθε ένα από τα παιδιά του έχει 50% πιθανότητες να κληρονομήσει το γονίδιο και να παρουσιάσει κάποια στιγμή στη ζωή του πρόβλημα θυρεοειδούς. 





 

Τι οδηγεί τον ασθενή με θυρεοειδοπάθεια στον χειρουργό;

Το πρόβλημα που προκύπτει για την κακοήθεια ή όχι των θυρεοειδικών όζων, είναι σίγουρα η κυρίαρχη αιτία. Θυρεοειδικούς όζους θα εμφανίσει το 10% περίπου του πληθυσμού.  Επί ενδείξεων ή  υπόνοια κακοήθειας ο ασθενής πρέπει να οδηγείται στο χειρουργείο, για να υποβληθεί σε ολική θυρεοειδεκτομή με ταυτόχρονο λεμφαδενικό καθαρισμό όπου απαιτείται. Από τα τέσσερα διαφορετικά είδη καρκίνου που συναντάμε στον θυρεοειδή αδένα, το αναπλαστικό καρκίνωμα είναι το πιο κακόηθες και επιθετικό αλλά ευτυχώς και το πιο σπάνιο. Ακολουθούν ανάλογα με τον βαθμό κακοήθειας το μυελοειδές καρκίνωμα, το θηλακιώδες και τέλος το θηλώδες καρκίνωμα που είναι το συχνότερο και έχει την καλύτερη πρόγνωση. Η έκθεση σε μεγάλα επίπεδα ακτινοβολίας, κυρίως στην περιοχή του τραχήλου της κεφαλής, η διαβίωση σε περιοχές με υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας ,τα σχετικά πρόσφατα πυρηνικά ατυχήματα, οι αδιάγνωστοι θυρεοειδικοί όζοι, οι χρόνια παραμελημένες φλεγμονές του αδένα,η καθυστερημένη διάγνωση, ίσως αποτελούν εκλυτικούς παράγοντες ανάπτυξης θυρεοειδικού καρκίνου.Πρέπει να αναφερθεί επίσης η ισχυρή συσχέτιση του μυελοειδούς καρκίνου θυρεοειδούς με κληρονομικούς παράγοντες. Χειρουργική αποκατάσταση θα απαιτηθεί και σε ασθενείς με πολυοζώδη βρογχοκήλη, λόγω των πιεστικών φαινομένων στην περιοχή του τραχήλου, αλλά και στην δυσκολία ρύθμισης των θυρεοειδικών ορμονών με συντηρητική αγωγή. Η επέμβαση της ολικής θυρεοειδεκτομής, είναι μια απαιτητική χειρουργική πράξη που θα πρέπει να εκτελείται απο χειρουργούς έμπειρους στο αντικείμενο και άριστους γνώστες της ανατομικής του τραχήλου.Χειρουργική ανεπάρκεια στην περιοχή του τραχήλου μπορεί να επιφέρει σοβαρότατα προβλήματα στον ασθενή προκαλώντας μόνιμες αναπηρίες από μια πιθανή διατομή νεύρων,  αφωνία , αναπνευστική ανεπάρκεια, εισαγωγή για μακρύ χρονικό διάστημα σε ΜΕΘ, κ.α.